grali, drudzy spali, inni znów, w małych kupkach, rozmawiali.<br>Najbliżej, bo przy samym płocie, siedział oparty o słup człowiek młody jeszcze, lat trzydziestu, w rozchełstanej koszuli i gadał do tych, co wokół niego leżeli, <br>- Pandera? - mówił skrobiąc się po włochatej piersi, jakby na mandolinie z nudów rzępolił. - Pandera obywatel węgierski, bić go, panie dziejku, za to nie będą. A że mu procent przyrzekli, to on tu szajbę podkręci, łobuz... Niech będzie pochwalony, ojczulku!<br>To się odnosiło do cieśli, który właśnie zaglądał do środka. Rad nierad postąpił naprzód i czapkując ludziom na ziemi, odrzekł :<br>- Na wieki wieków, amen.<br>To ich widocznie ubawiło