Typ tekstu: Książka
Autor: Barańczak Stanisław
Tytuł: Poezja i duch uogólnienia
Rok wydania: 1996
Lata powstania: 1970-1996
przez tradycję wzoru gatunkowego dostatecznie wyraźnie, aby można było mówić, że intencja ta przybrała postać zespołu znaczeń, bez których uwzględnienia niemożliwa jest jakakolwiek sensowna interpretacja utworu. Mówiąc po prostu, jeśli poeta tytułuje swój utwór "Świty", może to - ale nie musi - oznaczać nawiązanie do określonego gatunku lirycznego, który wśród swoich licznych bliskoznacznych nazw ma również nazwę "alba" (co jest, jak wiadomo, słowem prowansalskim oznaczającym dokładnie "świt"); jeśli natomiast inny poeta daje wierszowi tytuł "Alba", jest to, rzecz jasna, coś więcej nawet niż aluzyjne nawiązanie - jest to otwarte, jawne wskazanie "wzoru" gatunkowego, którego "powtórzeniem" jest tak zatytułowany wiersz.
Użyłem jednak przed chwilą celowo
przez tradycję wzoru gatunkowego dostatecznie wyraźnie, aby można było mówić, że intencja ta przybrała postać zespołu znaczeń, bez których uwzględnienia niemożliwa jest jakakolwiek sensowna interpretacja utworu. Mówiąc po prostu, jeśli poeta tytułuje swój utwór "Świty", może to - ale nie musi - oznaczać nawiązanie do określonego gatunku lirycznego, który wśród swoich licznych bliskoznacznych nazw ma również nazwę "alba" (co jest, jak wiadomo, słowem prowansalskim oznaczającym dokładnie "świt"); jeśli natomiast inny poeta daje wierszowi tytuł "Alba", jest to, rzecz jasna, coś więcej nawet niż aluzyjne nawiązanie - jest to otwarte, jawne wskazanie "wzoru" gatunkowego, którego "powtórzeniem" jest tak zatytułowany wiersz.<br> Użyłem jednak przed chwilą celowo
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego