a jeden młodziutki zawołał:<br>- Ale ona wcale nie ma ogona ani skrzydeł. Brr! Jest paskudna!<br>Hiacynta i dorosłe smoki wybuchnęły śmiechem, a malec skrył się zawstydzony w pieczarze. Wtem zaszurały krzaki i przed Koloraczką stanął oliwkowy, stary smok. Jego łeb znajdował się na wysokości głowy Hiacynty. Miał brązowy grzebień i błoniaste, zielonkawe skrzydła. Topazowe, mądre ślepia patrzyły na Koloraczkę z niedowierzaniem.<br>- Hiacynto! - zawołał radośnie smok i końcem ogona delikatnie dotknął jej ramienia. - Witaj! Jakże się cieszę, żeś zawitała w te strony.<br>- Witaj, Nauczycielu Smoków - pochyliła głowę. - Nic się nie zmieniłeś.<br>- Nic? - zaśmiał się smok, aż zatrząsł mu się brzuch. - Uuu! - Zatupał