i konfliktów. Trenerzy, politycy i przywódcy wiedzą, że nic tak nie spaja drużyny jak mały najazd Hunów czy zagrożenie ze strony komunistów. "Dawni i obecni przywódcy zawsze mieli na uwadze fakt, iż wewnętrzne sprzeczki dają się stłumić dzięki istnieniu wspólnego wroga. Gdy tylko &lt;orig&gt;superplemię&lt;/&gt; zaczyna puszczać w szwach, można je błyskawicznie pozszywać, stwarzając pozór, że istnieją jacyś potężni i wrodzy ONI, co natychmiast jednoczy jego członków pod wspólnym mianem MY" - pisze Desmond Morris. <br>Ten "syndrom oblężonej twierdzy" odpowiada nie tylko za bohaterską walkę zwykłych ludzi w obronie ojczyzny, ale sprawia także, że dzika awantura o zepsutą kopiarkę albo spalająca biuro rozgrywka