zgrabnie i rzekła zalotnie:<br>- Nie przeszkadzaj mi się ubierać!... -- wtedy zatrzymał się pośrodku pokoju.<br>- Słuchaj - powiedział ponuro - przebaczyłem ci, ale to jednak nie może przejść bez śladu. Coś ty zrobiła, coś ty zrobiła!... - powtarzał w kółko, potem potrząsnął opadającymi na czoło włosami i dokończył: - Mniejsza... Nie mogę ci nie wierzyć, bo inaczej... przestałby m kochać. Znowu wyciągnęła szyję i czekała z rozchylonymi wargami. Lecz po chwili wypuścił ją z rąk.- Obiecaj mi - rzekł - że się rozstaniesz z mężem. Dziś jeszcze, zaraz gdy tylko wrócisz do domu, wyznasz mu wszystko.<br>Oplotła go rękami ruchem tak desperackim, lecz jednocześnie pełnym wdzięczności i wzruszenia, że