orkiestry, bardzo dobrze wyważone, zespoły precyzyjne jak w zegarku (piekielnie trudny, radosny duet w drugim akcie, brzmi jak na najlepszych płytach), podniosły finał - imponujący. Jedno niepokojące zjawisko sygnalizowałem już wyżej, ale warto chyba powiedzieć o nim coś więcej: polscy śpiewacy nie umieją mówić! Nie chodzi mi wcale o interpretację tekstu, bo to całkiem osobne zagadnienie, ale o... ustawienie głosu! Głosy tych samych artystów, którzy śpiewając brzmią solidnie i pewnie, w partiach mówionych dziwnie słabną, pękają, obnaża się zdumiewające niewyrównanie rejestrów i barwy! Szczęśliwym wyjątkiem jest tu wspomniany już Ryszard Brożek, żywy dowód na to, iż jedno drugiego nie wyklucza. <br>Na konkluzje