jedynie wyłapaniem spośród różnych odgłosów jednego głośnego plusku w dali. Mimo pełni, przez zachmurzone niebo nie przedostawała się księżycowa poświata. W kompletnej ciemności mogliśmy wówczas jedynie nasłuchiwać. I to bez rezultatu. Dziś mamy nadzieję, że zła passa się wreszcie odmieni. Jest pełnia, niebo idealnie przejrzyste, a do tego szansa, że bobry zaczną intensywniej żerować, przygotowując się do zimy. Rzeczywiście, tym razem nie czekamy długo. Już po kilkunastu minutach w szarówce widzimy czarny cień przesuwający się pod wodą, z wynurzonym przodem. Mała głowa bobra przecina taflę wody. Zwierzę dopływa do przeciwległego brzegu i bezszelestnie wynurza się z wody. Patrzę przez lornetkę na