zawdzięczają swoje ocalenie - zanotował J. Oppenheim. Taternicy zatrzymali się: jeden na półeczce trawiastej, drugi na stopniu skalnym, i ochłonąwszy po tej przygodzie, za pomocą liny sięgnęli zbawczych piargów pod ścianą. Skręcenie nogi i lekkie potłuczenie całego ciała to wyjątkowo niska cena, jaką zapłacili młodzi wspinacze za próbę pokonania Zamarłej. Byli bodaj pierwszymi, którzy po odpadnięciu od ściany zdołali się z niej wycofać. Jeszcze jeden mit o Zamarłej zdawał się odchodzić w przeszłość.<br>Ale w pięć lat po tym szczęśliwym przypadku, na tej samej ścianie rozegrała się znów tragedia. Jej bohaterem, człowiekiem, który chciał całkowicie odmitologizować ścianę, był głośny awangardowy artysta plastyk