narodowy komunizm. Aparatczycy, którzy reżyserowali antygomułkowskie przesilenia w latach 1968 i 1970, wiedzą już, że sowiecka polityka imperialna nie dopuści do unarodowienia komunizmu w Polsce.<br>Wobec tego wewnętrzna opozycja w partii, tacy ludzie jak Kępa czy Stefan Olszowski są równie prosowieccy jak Gierek. Licytowanie się w uległości wobec ZSSR jest bodajże głównym powodem kryzysu władzy w Polsce. Kierownictwo partii robi bowiem nie to, co byłoby najsłuszniejsze dla kraju, ale to, czego domagają się Rosjanie. Gierek i jego przeciwnicy bez przerwy walczą o ich względy. Walkę tę przerywają tylko pomruki oporu społeczeństwa i buntu robotniczego. Wtedy znów partia gorączkowo zawraca z wcześniej