Barker, Wright 1955; Eliasz 1993). Psychologia środowiskowa (ekologiczna), będąca jeszcze w trakcie formułowania koncepcji i metod, jest pod wieloma względami szczególnie bliska geoekologii. Znaczenie pozostałych wymienionych dziedzin nauk psychologicznych jest również duże. Pozwalają one bowiem zrozumieć sens i cel zachowań społecznych, ich różnorodność, trwałość norm oraz to w jaki sposób bodźce płynące ze środowiska są przetwarzane w obrazy, uczucia, a w konsekwencji w działanie. Bardzo specyficznie układają się związki geoekologii z ekologią człowieka (Human Ecology). Teoretycznie rzecz ujmując, geoekologia mogłaby być traktowana jako kierunek badawczy w ramach ekologii człowieka. Łączy je bowiem nie tylko przedmiot badań, lecz i geneza. Obie "ekologie