płazów modrzewiowych, ich żywioł koloru sprawiał, że temat schodził na dalszy plan. Występuje to szczególnie na Podhalu. Spójrzmy na obrazy przedstawiające Ukrzyżowanie. Krzyż i postać Jezusa nikną przytłoczone ognistymi plamami kwiatów, roślin, drzewek. Są one nieproporcjonalnie duże w zestawieniu z krzyżem, wyraźnie "ważniejsze" dla malarza. <br>Księża traktowali te obrazy jak bohomazy. W latach osiemdziesiątych XIX w. nie dostrzegano jeszcze ich piękna i bijącej z nich energii. Wprawdzie Stanisław Witkiewicz wprowadził modę na góry, na architekturę, ale wciąż jeszcze nie potrafiono dostrzec piękna ludowego malarstwa, a zwłaszcza malarstwa na szkle. Trzeba było dopiero rewolucji artystycznej początku XX w., doświadczeń awangardy francuskiej, <br>&lt;page nr=138&gt;<br> a