prawa, jakie uzyskiwał on wychodząc ze stanu niewoli. Z rozdziału 225, szczegółowo regulującego zasady spadkobrania po takim wyzwoleńcu, dowiadujemy się ponadto, że mógł on swobodnie czynić darowizny ze swojej własności ruchomej, na którą składały się narzędzia gospodarskie (handegawerc) i uzbrojenie (harigawerc); mógł też otrzymywać nadania warunkowe za służbę drużynniczą u boku wojewody lub prywatnego chlebodawcy (in gasindio ducis aut privatorum hominum obsequio). Nie ulega zatem wątpliwości, że ów wyzwoleniec, mimo pańskiego patronatu, zaliczał się do wolnych Longobardów, żył według ich prawa, i że jak każdy wolny Longobard był wojownikiem. Motywem wyzwalania niewolników do pozycji fulcfree, lecz nie amund, mogło być przede