zgiąć się wpół, ale gdy tak stała z dłońmi wspartymi o szeroko rozstawione kolana, miała nad grzbietem przyzwoity margines bezpieczeństwa. - Dasz radę osłonić?<br>- Nawet o tym nie myśl! - warknął. - Zostań. Słyszysz, co do ciebie mówię?! Siedź za tym pniem i nie kombinuj!<br>- Zgubiłam karabin! - rzuciła ze złością. Jej twarz wykrzywiał ból; najwyraźniej cyrkowe sztuczki nie uszły bezkarnie. - Leży po tamtej stronie. Osłoń mnie przez chwilę; jak go wyłowię, będziemy...<br>- Trzymaj tyłek za pniem! - wrzasnął, nie bawiąc się już w konspirację. Napastnik strzelał z dołu strumienia, z daleka, i nie widział go raczej, ale musiał podejrzewać, że dziewczyna nie jest sama. A