ale on nas nie ogrzeje.<br>Szli w milczeniu, śnieg chrzęścił pod ich walonkami, i obaj żałowali zegarka. Samowałow wzdychał, bo również trapiła go myśl o mrozie w namiocie nad ranem, kiedy kostnieli z zimna. Jeden piec na węgiel nie mógł ogrzać tak obszernego namiotu, a trafiały się dni, kiedy węgla brakowało. I coś jeszcze, co skrzętnie spychał w niepamięć - dokuczało mu poczucie winy wobec syna, którego naraził na takie niewygody, na chorobę jakąś, nie daj Boże.<br>- Powinienem ci powiedzieć, dlaczego nie zimujemy w Nowym Depo.<br>- Kiedy ja wiem, tato - powiedział Wasyl z bardzo dumną miną, że ojciec go dopuszcza do niezwykłej