zachowania władzy narzucał większą elastyczność: większa ilość dóbr materialnych stanowiła cenę, za jaką władza chciała sobie kupić względny spokój zwłaszcza od upadku ortodoksyjnego ideologicznie reżimu Gomułki. Nie mówiąc już o tym, że sama z tych dóbr chciała w większym niż dotąd stopniu korzystać. Kontestacyjna krytyka cywilizacji rynkowej okazała się jednak bronią obosieczną. Przede wszystkim zaś uświadomiono sobie, że jest to uderzenie nie tylko w tamten wrogi porządek czy "establishment" - ale w każdy system spetryfikowanej władzy. Im bardziej autorytarny, ekspansywnie rozszerzający swoje panowanie na sferę życia prywatnego, zwalczający wszelką nie licencjonowaną autonomię, tym bardziej sprzeczny z wartościami, na które powoływał się ruch