Akademii Medycznej i Wyższej Szkoły Rolniczej. Z posterunków i komisariatów milicji, ze zdobytego wcześniej więzienia. Padają pierwsi zabici. Tam gdzie nie mogą dotrzeć karetki pogotowia, idą pielęgniarki i lekarze. <br><br>Aleksandra Banasiak pamięta rannych z granatami i pistoletami w kieszeniach. Pielęgniarki chowały je w beczce z masłem albo w koszu z brudami. Pamięta też, że nie wszyscy pozwalali odprowadzić się do szpitala. - Bali się, że następnego dnia zgarną ich ubecy - wspomina. - Pamiętam młodego chłopaka rannego w nogę. Błagał mnie, żeby nie zabierać go do szpitala, bo nie chciał, żeby o wszystkim dowiedziała się jego matka. Założyłam mu opatrunek i pokuśtykał z kolegą