nie dawało się ukryć, stawała się obawa przed ujawnieniem w zachodnich środkach masowego przekazu aktów ewentualnych zniszczeń. Oba te motywy przewijały się w zmaganiach o przetrwanie materialnego dziedzictwa na <name type="place">Śląsku</>, <name type="place">Pomorzu Zachodnim</>, <name type="place">Warmii i Mazurach</>. Niestety w wielu przypadkach zakończonych przegraną. Tak stało się m.in. w <name type="place">Nysie</>, skąd materiały budowlane, np. gotyckie cegły z rozebranych kamienic przewieziono do Polski centralnej, głównie do Warszawy, gdzie posłużyły do odbudowy historycznych budowli. Ówczesną atmosferę urzędowych poczynań ilustrują zachowane dokumenty, których treść nie była publicznie ujawniana. Dla przykładu warto zacytować pismo wojewódzkiego konserwatora zabytków w Opolu z dn. 23 VIII 1951 r. skierowane do