uliczki Powiśla. Ojciec ubolewa nad tym, że Warszawa wciąż jeszcze odwrócona jest plecami do Wisły, chociaż już nie ma Moskali, którzy narzucali miastu charakter prowincjonalno - gubernialny. Rozsnuwa przede mną wizję przyszłości, kiedy to nowe, piękne dzielnice wyrosną na miejscu ruder Powiśla, a na Wisłę patrzeć się będzie z jasnych, szerokich bulwarów. Jakże chciałbym dzisiaj, przeszło w pół wieku po jego śmierci, pokazać mu piękne, nowe bulwary jego marzeń! Byle by nie zobaczył porozbijanych latarnii i byle by to nie był jeden z tych dni, kiedy królowa rzek naszych zamienia się w przewodniczącą naszych ścieków. <br> Świetność Lurse'a nie przetrwała kryzysu lat trzydziestych