ramienia króla. Prawo zabierania głosu rozciągnięto na wszystkich członków sejmu. Obu izbom przyznano też prawo "roztrząsania" raportu o położeniu kraju, który przedstawiać miała sejmowi Rada Stanu.<br>Formalnie rzecz biorąc konstytucja 1815 r. należała do najbardziej liberalnych w ówczesnej Europie. Przyznawała prawo głosu ok. 100 tys. obywateli (liczbie większej niż w burbońskiej Francji), ogółowi zaś mieszkańców zapewniała wolność wyznania, wolność słowa i nietykalność osobistą. W praktyce udział we władzy zastrzegano dla właścicieli ziemskich. Znaczna część swobód obywatelskich, jak również i uprawnień sejmu, pozostać miała na papierze. Aleksander I, nadawszy <br>Królestwu konstytucję, czuł się też władnym interpretować ją i zmieniać wedle woli. Swobody