w połowie, a stało się to, kiedy Gina pewnej nory powiedziała mu do ucha: "Dewi, są odważni ludzie, wiem o nich, można mieć broń. Nie zabiją nas byle jak".<br>XIV<br>W październiku 1942 roku po raz pierwszy ukazały się w poczekalniach dworcowych, a także i w przedsionkach niemieckich knajp i burdeli wielkie, białe plakaty. Wydrukowano na nich olbrzymimi literami ostrzeżenie: Achtung!, nieco mniejszymi: Banditengebiet, a niżej rozkaz: Gewehr greif- und feuerbereit halten. Cały rok następny miał potwierdzić słuszność dumnej nazwy "teren bandycki". Nazwę tę miasto zachowało do końca - do dnia, kiedy przestało istnieć.<br>Jeśliby ktoś zadał sobie bezpłodny trud wykreślenia krzywej