huczy bezmiar wody, a właściwie deszczu, przed którym w naszej drewutni tak przytulnie można się schować, w kwaśnym zapachu mokrych desek i smoły. We mgle przed nami okręt doktora Dolittle, ciągnięty przez lecące do Anglii ptaki - nam taka ptasia pomoc niepotrzebna. Na moje kapitańskie rozkazy potężne żagle chwytają huragany wszystkich burz i pędzimy jak sto par fur beczek batalionów diabłów. Niech biją pioruny! Ahoj!<br>Po burzy lądujemy tajemną furtką w czarodziejskim warzywniku cioci Jadwini, gdzie marchew, zrabowana prosto z wilgotnej grządki, odświeża nasze okrętowe zapasy. Grządek pilnuje Lejbuś, ale nas nie widzi, bo wytrzeszcza oczy na psy ziewające za siatką boksu