pierwotną i poszybował z nią na białych skrzydłach wprost do stolicy, gdzie na łonie stęsknionego króla złożył skarb jego ukochany. <br>Królowa matka ze straszną złością na wszystko to z okna patrzyła. Nagle w kaczkę czarną się zamieniła i - z żelazną obrączką na szyi - za dziesiąte morze uciekła. Zerwała się straszna burza z grzmotami i piorunami. Grom za gromem uderzał w mury olbrzymiego zamczyska, wyganiając stamtąd pozostałych gości i służbę; wszyscy oni w postaci kruków, wron i nietoperzy z wielkim krakaniem i piskiem za czarną kaczką, starą królową, powędrowali i wkrótce w cieniach chmur i nocy zniknęli. <br>Z zamczyska tylko gruzy pozostały