wozu, z przodu siedzą AJ i łowca. Tropiciele: Gerry Pirri, Farai i Israel mają własny transport. Nie da się ukryć - czujemy podniecenie. Kiedy z szarości brzasku wyłania się złota słoneczna łuna, możemy w pełni docenić okazałość krajobrazu. Czerwona spalona ziemia, wyschnięte trawy koloru lwiej skóry, roztrzaskane przez burzę pniaki. Prawdziwy busz. Gdzieś wśród krzewów - ogromna antylopa. Przygląda się nam w bezruchu. Staramy się jej nie spłoszyć. To wspaniała kudu, z długimi kręconymi rogami, którymi potrafi zakłuć lwa albo zwierzę wielkości niedużego konia. W lokalnym dialekcie jej imię oznacza "szarego ducha Afryki". Mam wrażenie, że już do końca naszej wyprawy będziemy obserwowani