tego nie mógłby odnaleźć, tak był otumaniony. Wysoko nad nim wisiało nieważkie niebo, piekło słońce czerwcowe, a Władek Milecki, ociekając potem, czytał urywki Wielkiej Improwizacji.<br>- Ale kabotyn, co? - komentował z imponującą nonszalancją. - "Ja, mistrz... kładę me dłonie na gwiazdach" - ryczał z patosem i popijał lemoniadę z soku porzeczkowego. - Ciekawe, co by mistrz Adam powiedział na likwidację warszawskiego getta. Gdyby, jak ja, należał do Luftschutzhilfsdienst i pilnował z sikawką w ręku, żeby nie spłonęło więzienie na Pawiaku, obserwując jednocześnie, jak kobiety żydowskie wyrzucają starsze dzieci przez okno płonącego domu i wyskakują same na końcu, trzymając najmłodsze dziecko, przyduszone mocno do piersi, aby nie