Johann jestem - dopiero teraz przedstawił<br>się nieznajomemu.<br> Wydobył z ukrycia pakiecik i podał Fircewiczowi.<br> - To z Budapesztu.<br> - Tak, domyślam się. Rad jestem, że pana widzę. Chętnie<br>porozmawiałbym z panem. Może jednak przejdziemy do mnie,<br>tutaj trochę niezręcznie.<br> Wyprowadził Wojciucha na zaplecze, a stamtąd do swego<br>mieszkania. Jak się okazało, Fircewicz był właścicielem<br>restauracji i zajmował przylegające do niej mieszkanie na<br>parterze. Przytulny mały pokoik stwarzał klimat do szczerych<br>rozmów. Janek pamiętał jednak o podstawowym nakazie: nie<br>rozgadywać się, mówić tylko tyle, ile wymaga dobro sprawy,<br>ani słowa więcej.<br> Rozmowa nie trwała długo. Wojciuch wyglądał na bardzo<br>zmęczonego, więc gospodarz przygotował mi posłanie