do głów zlany potem. I chyba już znacznie trzeźwiejszy. Wypociłem alkohol. Studio opuściłem, przysięgając sobie, że to była moja ostatnia wycieczka do "Koguta" i w ogóle ostatnia jakakolwiek tego typu wycieczka przed jakimkolwiek dyżurem. Julek, urodzony w tym samym roku, co ja, tyle że w styczniu (gdy ja - w grudniu) był znacznie ode mnie bogatszy w życiowe doświadczenia, co wyzwalało w nim w stosunku do mnie skłonności pedagogiczne. I to - do kształcenia mnie w takich dziedzinach, które by wzbogacały moją wiedzę o życiu. Niekoniecznie, jak łatwo się domyślić - tym przykładnym i bogobojnym, czego noce "Pod Kogutem" nie jedynym były przykładem. Jednego