stało z przemysłem cukrowniczym, jest przejawem logiki obowiązującej w gospodarce - raz silniej, raz słabiej - w całym okresie ostatniego dziesięciolecia. Interes ogólnonarodowy przegrywa łatwo z interesem różnych, często nie do końca wyrazistych lobbies. Cukrownictwo jest przykładem zaprzepaszczonych szans, i to w dwóch różnych wariantach przekształceń tego przemysłu. Jeszcze kilka lat temu była szansa na zbudowanie trwałej, mocnej domeny państwowej w przemyśle, który jakżaden inny wymaga działań regulacyjnych i który przez wiele lat mógłby być stabilnym źródłem znacznych wpływów budżetowych. Cukrownictwo mogło też być kilka lat temu bardzo zyskownie sprywatyzowane, a umowy prywatyzacyjne mogły zapewnić na wiele lat pomyślny rozwój tego przemysłu i stabilne