ziejącą z jego utworów nudę. Traf chciał, że nieco później posłyszałem prywatną enuncjację Igreka o Iksie. Te same argumenty o beztalenciu, grafomanii i nudzie. Wydaje się, że i tym razem opinia publiczna zgodzi się w zupełności z prywatnymi opiniami obu twórców. Kompozytor przecież może odgrywać oprócz roli twórczej rolę opiniotwórczą, byleby - jak zaznaczyłem na początku - ta druga nie przesłaniała zbytnio pierwszej.<br>15 października 1991<br><br>&lt;tit&gt;Prokofiew i wilk&lt;/&gt;<br><br>Prokofiew urodził się niezbyt szczęśliwie, bo sto lat po śmierci Mozarta. Nic więc dziwnego, że tegoroczne [w roku 1991] obchody stulecia urodzin Sergiusza Sergiejewicza pozostały w cieniu obchodów dwusetnej rocznicy śmierci Wolfganga Amadeusza. Ale