z piekielnie czarną brodą, mającą przedziwną właściwość smolenia białych szat. Pan profesor odziany był w strój z surowego płótna niepokalanej białości, chociaż tak przedziwnie skrojony, że mógłby służyć Barbarossie jako worek pokutny u bram Canossy &lt;page nr=71&gt;.<br>Matematyk ucałował powietrze nad czołem panny Wandy, po czym zagrzmiał jak organy:<br>- Kim jest ten bystrooki młodzieniec? Ha?<br>Adaś usłyszawszy niespodziany głos burzącej kolubryny, wychodzący z ludzkiej piszczałki, cofnął się mimo woli, w szczerym zdumieniu.<br>- Pan Adaś... - szepnęła panienka.<br>- Mój przyjaciel - rzekł profesor uroczyście. - Mój wielki przyjaciel, a nazywa się Cisowski. Posiada on prawdziwą zdolność rozwiązywania spraw zawiłych i tajemniczych. Jego obecność pomoże nam rozwikłać tę