roboczej i urządzeń wytwórczych. Nie był to więc klimat korzystny dla popularyzacji pesymistycznych i stagnacyjnych tez Kaleckiego. <br>Ten wątek teorii Kaleckiego, podtrzymany w jego dalszych pracach z teorii reprodukcji w kapitalizmie, mimo ścisłego związku z marksowską dyskusją procesu akumulacji kapitału, nie spotkał się z większym zainteresowaniem również ze strony marksistów (byt jednak systematyczni rozwijamy. przez J. Steindla; od połowy lat sześćdziesiątych za Steindlem podjęli go P. A. Baran i P. M. Sweezy). <br>Istotą hipotezy stagnacyjnej Kaleckiego było to, że w gospodarce pozbawionej czynników &lt;hi rend="italic"&gt;"na wpół egzogenicznych"&lt;/&gt;nie jest możliwy długofalowy rozwój, zaś faza kryzysu mogłaby trwać bardzo długo. Jego zdaniem sprzeczność