wobec końcowego akordu śmierci, będącej - jak się wyraził Heidegger - "możliwością niemożliwości".<br>Zagadnienie należy do nader subtelnych.<br>Przede wszystkim musimy sobie uświadomić to, co słusznie podkreślił de Waelhens: egzystencja nie jest u Heideggera istotą Dasein (człowieka). Istotą Dasein jest troska. Dasein jest troską, ponieważ w jego bytowaniu chodzi mu o własne bytowanie. Ale tak jak idea troski jest kluczem do Dasein, tak egzystencja jest kluczem do troski. Heidegger lubuje się w określeniach, w których część służy do określania całości i stwierdzenie w Sein und Zeit, że "istotą Dasein jest egzystencja" tak właśnie należy rozumieć. Egzystencja, będąc "istotą" tej istoty, która określa jakąś