długą czarną smugę pocisków. Zatoczyły one w powietrzu długi łagodny łuk i wpadły do morza. <br>W międzyczasie samoloty zbliżyły się na tyle, że można było rozpoznać je jako oddzielne maszyny. Każdy z nich na długiej na pół kilometra linie wlókł za sobą dwustumetrowy czerwony " rękaw ". To właśnie owe "rękawy" stanowiły cel naszych ataków. W momencie kiedy samoloty znalazły się w najdogodniejszym względem nas położeniu na rozkaz chorążego otworzyłem ogień. <br>Pierwsze pociski przeszły obok rękawa ale następna seria trafiła w cel idealnie. Nacisnąłem spust aby strzelić jeszcze raz i wtedy poczułem uderzenie tępego, przeraźliwego bólu, zupełnie tak jakby jakiś wielki młot miażdżył