powstaje monumentalny żywy obraz, na tle którego tym mocniej brzmi kilka zaledwie wypowiedzianych słów. Kwintesencją sceniczności jest obraz odwrotu spod Moskwy. W tle Berezyna; na scenie muzykanci, spostrzegają Napoleona idącego z grupą żołnierzy, wołają "cesarz! cesarz!" i grają melodię Czyż może być lepiej? Napoleon mówi: "Nie, dzieci! Grajcie Za powodzenie cesarstwa!" W miarę jak muzyka się oddala, coraz słabiej widać żołnierzy: upadają, zasypuje ich śnieg. To całość sceny.<br>Znakomite to wykorzystanie możliwości efektów inscenizacyjnych, obrazu, muzyki, ruchu, słowa - spójnie wszystko współtworzy patetyczną wizję upadku armii i potęgi wielbionego cesarza. Mimo to zdumiewa, że ten tak wielkich nakładów wymagający dramat został wystawiony