pogardą. Nie sposób było nie zauważyć, że mądry błazen lokuje się umysłem wysoko ponad odwiecznymi westchnieniami kochanków i równie nieśmiertelnymi wygłupami opojów. W oczach aktorki migotały złośliwe - acz pobłażliwe! - ogniki i przelewał się ocean melancholii, zwłaszcza w finałowej piosence o tej komedii, którą każdy z nas gra dzień w dzień, chcąc nie chcąc.<br>Dlaczego ten rodzaj przyjemności teatralnej staje się dziś niemal wyłącznie sferą wspomnień? Tuż przed końcem sezonu 1999/2000 przyszło mi oglądać obie damy w nowych inscenizacjach warszawskich teatrów. Nie sposób uciec od porównań.<br>Do "Zielonej Gęsi" w Polskim Jarosław Kilian zaprosił Irenę Kwiatkowską trochę na zasadzie, excuse moi, żywego zabytku