Dzięki temu sporadycznie występujący ruch pionowy (kamery i wewnątrzkadrowy) jest wyjątkowo znaczący i często staje się mocnym kontrapunktem obrazowym. Daje to efekt płynności, ciągłości, ale i powolności. Analogiczną funkcję pełni ukształtowanie wydarzeń fabularnych poprzez nagromadzenie rozmów czy niespiesznych przechadzek. Podobnie jak w Szklanym sercu, wszystko dzieje się powoli: ludzie wolną chodzą, często siedzą, długo na coś patrzą. Tak samo leniwie porusza się kamera, o ile nie jest nieruchoma. To atmosfera znana z dramatów Czechowa, pełna sennego znużenia, ospałości, apatii i jednocześnie podskórnego napięcia.<br>Wdzierają się w nią jednakże pewne sygnały - dźwiękowe i obrazowe - często symbolicznie informujące o tym, co wrze pod