je uchylił, jęknęły żałośnie. Zszedł ostrożnie na dół żelaznymi schodami. Było tu jeszcze ciemniej niż na górze, pod nogami szeleściła słoma. Nagle Polek potknął się na czymś, co z okropnym hałasem potoczyło się na betonowej podłodze. Przez chwilę zastygł z uniesioną stopą. Za ścianą ucichła naraz rozmowa oficerów.<br>- Ktoś tu chodzi, fakt - powiedział nieswojo Strupel.<br>- Pewnie wiatr - uspokajał generał.<br>- Dziwny wieczór - rzekł Kękuś - deszcz pada z pogodnego nieba, ktoś chodzi w pustej przybudówce.<br>- Nigdy tam nie zaglądaliśmy. Po prostu szczury - mówił pułkownik-dyplomata. Polek nachylił się i jął szukać sprawcy potknięcia. Znalazł rychło blaszaną menażkę z przyschłymi resztkami jedzenia. Obok leżał