wyniku "zapaści" kraju, a może dlatego, że był poważnie zagrożony aresztowaniem i należało go ukryć. Gdzież tu uproszczenia, które znamionowałoby społecznikowski gest? Zdradza je, między innymi, odnalezienie w owej szpitalnej metaforze niepewnej nadziei wyjścia z choroby zbiorowości.<br> Uosabia ją dziewczyna, jakby wyjęta z patriotycznej tradycji literackiej i ikonograficznej. Jest śmiertelnie chora, ale mężnie poddaje się operacji, która może jeszcze ją uratuje...<br> Pisarze poświęcający część swoich literackich ambicji i możliwości na rzecz zaspakajania domniemanych pragnień i potrzeb wspólnoty, z którymi najgłębiej pragnęli się utożsamić, nie starali się o nowe, samodzielne rozpoznania społeczne, raczej pozorowali tylko dokumentarną wiarygodność znanymi sobie beletrystycznymi sposobami. Swoiste