z rytmiczną regularnością ze stereofonicznego magnetofonu, gdy oślepiające błyskawice przeszywają niebo telewizyjnego ekranu, a po całym mieszkaniu przetacza się grzmot głosu spikera, gdy ucichło już całodzienne ćwierkanie domofonu, a poczęły rozlegać się przedwieczorne trele telefonu, pianino - ze słodką świadomością, że nie będzie przez nikogo niepokojone - oddaje się całe wspomnieniom. Stary chordofon przywołuje na pamięć całe swoje dotychczasowe życie. <br>Ileż to rąk na nim nie grało? Ileż to rąk nie ścierało zeń kurzu? Kiedyś muskały go nawet ręce pierwszego premiera Eufonii, który też pierwszym podówczas pianistą był na świecie. <br>W iluż to miejscach pianino nie bywało? Jakimiż nie wędrowało drogami? Czegóż nie