co chodzi. Tutaj jest to kompletnie niemożliwe.<br>Zaczyna się jak komedia obyczajowa. Po dwudziestu minutach pojawia się pierwszy klip. On i ona w scenerii niemającej nic wspólnego z treścią filmu. Śpiewają, przytulają się do siebie i tańczą. Raz w stylistyce Zorro, potem na tle mgły i łodzi w studiu, w choreografii boysbandowej, w końcu w złotej jaskini. Prowadzą ze sobą erotyczną grę, odpychają się i przyciągają. Publiczność bardzo się cieszy. Potem nagle pojawiają się akcje karate. Ganesz rozwala złych bandziorów w stylu shaolin. Lata w powietrzu i tłucze ich równo. Później z lekkiej komedii Ezhayin siripil zamienia się w hardcorowy dramat