siedmiu, to już kasa chorych (obecnie Narodowy Fundusz Zdrowia) ma pretensje. A bywa tak, że w atmosferze domowego ciepła i przy doskonałej opiece hospicjum - zarówno medycznej jak i socjalnej - stan dzieci z niektórymi schorzeniami, np. nerwowo-mięśniowymi, poprawia się na tyle, że przestają spełniać kryteria opieki paliatywnej. Choroba staje się chroniczna, a nie terminalna, wobec czego dziecko powinno przejść pod opiekę lekarza domowego. Takie rozstanie z pacjentem jest bardzo trudne dla wszystkich. Jak wytłumaczyć rodzinie, że do ponownego spotkania dojdzie dopiero wtedy, gdy stan dziecka się pogorszy? Poza tym w sytuacji ogólnego zubożenia uzależnienie od hospicjum bywa nie tylko emocjonalne, ale