jest korzystny dla obydwu stron. Przyczynił się on do pogłębienia ducha ekumenicznego w całym kraju. Duchowa kultura prawosławia wzbogaciła życie duchowe luteran. Wielu z nich zaczęło przystępować do indywidualnej spowiedzi. Upowszechnił się zwyczaj robienia znaku krzyża świętego, błogosławienia domów, używania świec w kościele, noszenia stroju duchownego przez pastorów, wybierania rodziców chrzestnych. Wiara luteran, kładących nacisk na jej racjonalne zgłębienie, przyczyniła się z kolei do ożywienia potrzeby refleksji oraz badań intelektualnych w obrębie Kościoła prawosławnego. Ten wzajemny wpływ przypomina obydwu Kościołom, że religia daje człowiekowi wiedzę o sprawach ostatecznych, przekazując zarazem niezastąpione niczym piękno duchowe, dzięki czemu staje się wielka sztuką życia