krzyknął Adaś niezmiernie zdumiony podnosząc powoli ręce do góry.<br>- Rzucić to! - rozkazał głos obcy, chrapliwy i drżący ze wzruszenia.<br>Dzielny pan profesor dojrzawszy nieludzko chudą postać z rewolwerem w ręce chwycił rydel i zamierzył się nim na zbrojne widmo, co wyszło z leśnego mroku.<br>- Rzuć to natychmiast, bo strzelę! - mówił chudzielec groźnie.<br>- Proszę usłuchać, . panie profesorze - zawołał Adaś. - Jesteśmy bezbronni! Ten pan ma nas w swojej mocy...<br>Patrzył czujnie na chudego człowieka, co się zbliżył powoli wodząc czarnym okiem rewolweru po struchlałej gromadce. Stanąwszy przed Adasiem, mówił powoli, jadowicie barwiąc słowa:<br>- O wszystkim pamiętałeś, chłopaczku, tylko o mnie zapomniałeś.. &lt;page nr=214&gt;.<br> A ja