Dzisiaj nie wolno wierzyć ludziom. Prawie nikomu, pani Marto. I to jest najsmutniejsze.<br> - Czy ty wcale nie pamiętasz Mani? Irenko!<br><br> - Jakiej Mani? Co się z tobą dzieje, mamo?<br><br> - Nie udawaj. Lubiłaś Manię. Po jej ślubie bawiłaś się w "pannę młodą". Okropność, ile to kosztowało nerwów. Ubierałaś lalkę, tę Malwinę, w chustki od nosa, upinałaś welon.<br> - Nie pamiętam. Nie chcę pamiętać. Daj mi spokój.<br> Irena z uwagą, w skupieniu wycinała zadartą skórkę przy paznokciu. Jakby poza tą czynnością nic nie istniało. Marta nie miała jednak zamiaru ustąpić.<br> - Nie udawaj przed sobą i przede mną. Chcesz uciec przed pamięcią, kryjesz się jak żółw