Toć idę już, idę! A któż to tam tak łomoce po nocy? Pali się, czy co takiego?<br>Zaszurgotał ktoś bosymi nogami, odezwało się szerokie ziewnięcie, w ciemnościach niepewna ręka szukała zawory, znalazła ją, otwarła, skrzypnęły wrota - i z mroku wynurzyła się gibka, młodzieńcza postać pastucha Staszka.<br>- Wszelki duch Pana Boga chwali! A czego to &lt;orig&gt;chceta&lt;/&gt;, ojcze Barnabo i wy, Szymonie i Mateuszu?<br>- &lt;orig&gt;Cichaj&lt;/&gt;! Syrena! O, widzisz? Syrena! Złapaliśmy ją! Niechaj tu poleży do rana! O świcie do Czerska ją &lt;orig&gt;zawieziem&lt;/&gt;, do księcia!<br>- Syrena? Jezusie, Maryjo! Prawda! Jakaż ona śliczna!<br>- Nie prawiłbyś byle czego! Śliczna! Czarownica, wiadomo! Taka ci najcudniejszą postać przybierze