ich w sobie dobrze, pozytywnie zapamiętanych. Dziecko wychowywane w najważniejszym okresie życia (pierwsze trzy lata) w sposób dający mu poczucie bezpieczeństwa, nie straszone światem, szanowane, odczuwające niezawodność rodziców, czyli dziecko kochane mądrze, przestępując progi przedszkola najpewniej szybko się w nim odnajdzie. Dotychczasowe dobre doświadczenia i pełna ufność dziecka sprawiają, że chwilowa utrata rodziców z pola widzenia nie jest dramatem, bo nauczyło się ono o nich pamiętać. W tym właśnie znaczeniu ma ich uwewnętrznionych w sobie.<br>Zaburzenia doświadczeń pierwszego okresu dzieciństwa są najczęstszą przyczyną utrudnionej lub wręcz niemożliwej adaptacji przedszkolnej. Takie dziecko broni się, bo przeraża je groźba rozstania i utraty rodziców