czas milczeli.<br>- Ech, znali mnie kiedyś ludzie. W całym mieście: i na Łosiówce, i na Nowostrojce, i na Belmoncie nie było lepszego kozaka. Zmarnowały mnie te szpitale. Pan Staś zacharczał jak stary miech kowalski, splunął smutno w czarną trawę i podłożył rękę pod głowę. Zmącone acz soczyste kółko dymu tytoniowego chybotało nad jego czołem.<br>- A czemu pan nie śpi?<br>- Nie mogę spać, próbuję i nie mogę. Za dnia bym spał, ale w nocy nie wychodzi. To patrzę tak na gwiazdy i myślę sobie, że marnujemy my wszyscy życie. Dawniej, bywało, leciałem na wieczorynki i na niedzielę warto było poczekać, i każdy