każdej parze, której pierwszym elementem jest szeroko pojęte działanie (może nim być w szczególności uznanie jakiegoś zdania za prawdziwe), drugim zaś - stan rzeczy (np. wartość jakiegoś parametru). Każdy z argumentów tej funkcji może w zasadzie zmieniać się w sposób ciągły: tak się dzieje np. wówczas, gdy oszacowujemy punktowo jakąś wielkość ciągłą, powiedzmy - średnią wzrostu ludzkiego. Przypuśćmy jednak dla uproszczenia, że zarówno stanów rzeczy, jak działań może być tylko skończona liczba. Wówczas wartości funkcji użyteczności tworzą skończoną macierz vu,-v, 1 Ć i Ć m, 1 Ć j Ć n , gdzie u,- jest użytecznością (dla badacza) sytuacji, która powstaje, gdy wybrał działanie