naturalnych, poczynając od 3; tym wartościom odpowiadają następujące po sobie linje widmowe. Jasnem jest, że odstępy pomiędzy linjami kolejnemi zmniejszać się będą przy <hi>m</> rosnącem; kres ciągu otrzymujemy, gdy <gap> W rzeczywistości w obserwacji linij serji Balmerowskiej nie przekroczono wyrazu 35-go; tak daleko jednak dojść można tylko na zdjęciach spektralnych <hi>ciał niebieskich</>. W warunkach laboratoryjnych nie udało się przekroczyć 20-tej linji. Główna trudność polega na tem, że intensywność prążków nader szybko maleje ze wzrostem numeru porządkowego linij. Tak np. R. W. Wood podaje, że natężenie 6-tej linji wynosiło tylko 1/60 natężenia 1-szej linji serji, natężenie 14-tej <gap> wreszcie