Jest to bowiem przejście alarmowe, wypróbowane niejednokrotnie.<br>Chłopiec brnie przez miękkie dołki, wykokoszone przez kury. Czasem schwyci go za koszulę jakiś gwóźdź zardzewiały, czasem płot trzaśnie pod naporem ciała.<br>Panfil zaczyna się denerwować po drugiej stronie świronu. Biega jak szalony wzdłuż swego drutu, brzęczy przeraźliwie łańcuchem. Polek dociera już do ciasnego przejścia między świronem i stajnią, w którego wylocie widać ganek, krzywy daszek z papy i panią Linsrumową siedzącą nad miednicą obranych kartofli.<br>Polek jest ukryty w głębokim cieniu, który zaczyna już gęstnieć mrocznością chłodną. Wolniutko, na palcach, chłopiec zbliża się do futryny drzwi stajennych. Jest tu taka szpara głęboka między