spuszczaliśmy ani na chwilę z Marylki oczu, i czuliśmy, jak nasze białe spodenki stają się naraz za ciasne w kroku,<br>a kiedy doszliśmy do skrzyżowania alejek, dostrzegliśmy młodego Persa, którego już nieraz tu widywaliśmy i który także upodobał sobie pszennowłosą Marylkę, a w tych swoich szerokich, polśniewających czernią szarawarach i ciasno opinającej potężną klatkę piersiową białej koszuli wyglądał jak bohater baśni z tysiąca i jednej nocy,<br>i gdy Marylka zbliżyła się i już-już miała się z nim zrównać, opuścił założone na piersiach ręce i niespiesznie rozgarnął na brzuchu fałdy bufiastych szarawarów:<br>panna Marylka krzyknęła i, zarumieniona aż po włosy ze